229. 19 lat temu

kochał wspomnienie echa jej kroków

w jego dormitorium

kochał mglisty dotyk jej włosów

na swoich piersiach

kochał jej woń smakującą

jak kawałek księżyca

kochał szept srebrzysty

kojący świat

dotykał jej na zewnątrz 

i w środku 

pamiętał słodkie owoce

jej istnienia

pamiętał tę słodycz

ukrytą w goryczy

pamiętał żart

perlisty śmiech

nie mógł jej powiedzieć nie

nie umiał

odwrócił głowę raz jeszcze

wtedy, na dworcu

odeszła, 

tak samo jak 19 lat temu